ระหว่างอยู่ในสถานที่ ที่เราเก่งที่สุด ทุกอย่างดูง่ายจนทำให้เรามั่นใจในการที่จะทำสิ่งต่างๆ(comfort zone) กับ อยู่ในสถานที่ ที่มีแต่คนเก่งกว่าเรา จนเราสูญเสียความมั่นใจ จนต้องหาความรู้เพิ่ม พัฒนาตนเองอยู่เสมอ
ในขณะที่กำลังผลาญเวลาชีวิตไปเท่าๆกัน คิดว่าอยู่ในที่ไหน ดีกว่ากัน?
ที่แรก สบายใจ รู้สึกมั่นใจ แต่ประมาทในการพัฒนาตนเอง
ที่หลัง ลำบากกายใจ ต้องคอยพัฒนาตนเอง เพื่อตระเตรียมรับมือความท้าทายอยู่เสมอ
สบายใจ มันดีจริงไหม?
ประหม่า กังวลใจ มันแย่จริงไหม?
อาจจต้องคอยถามตัวเองอยู่บ่อยๆว่า ทุกวันนี้ อยู่ในที่ ที่สบาย หรือ อยู่ในที่ ที่ลำบาก?
- พยายาม expose ตัวเองให้เจอกับ "ความไม่รู้" ให้ได้มากที่สุด
- พยายามเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เราเป็นคนโง่ที่สุด อยู่เสมอ
- หนังสือก็เป็นสิ่งแวดล้อมที่ดีอย่างหนึ่ง ไม่ต้องไปแสวงหากลุ่มสังคมที่ไหนไกล แค่บังคับตัวเองให้อ่านหนังสือ สามารถทำให้เรารู้ว่ามีอะไรที่เรายังไม่รู้อีกเยอะได้ดีมาก
- คนไม่ค่อยอ่านหนังสือ มักจะมั่นใจในตัวเองมากกว่าปกติ
- บังคับตัวเองให้ อ่านหนังสือ เพื่อให้ตัวเองรู้ว่ายังมีอะไรที่ไม่รู้อีกมาก ดีกว่า ค่อยๆอ่าน และรับรู้แต่เรื่องที่ตัวเองมั่นใจหรือรู้อยู่แล้ว
- มีเพื่อนเป็นหนังสือ อาจจะดีกว่ามีเพื่อนเป็นคน เพราะ คนมีอารมณ์ความรู้สึกมาก จุกจิกวุ่นวาย อาจจะทำให้เราลำบาก แทนที่จะได้พัฒนาตนเอง
แต่ทั้งนี้ก็จะมีความประหม่า กังวลใจ ความไม่มั่นใจตัวเองอีกแบบ ที่ไม่เป็นผลดี ซึ่งมักจะเกิดจาก สังคมที่ bully, toxic ชอบนินทา อิจฉาผู้อื่น พูดให้เสียกำลังใจ เป็นสังคมที่ไม่ทำให้เราสบายก็จริง แต่มันไม่ใช่ความไม่สบายที่จะผลักดันเราไปในทางที่ดี แต่กลับทำให้เราไม่อยากพัฒนาตนเอง ท้อแท้ สังคมนี้เป็นสังคมที่ต้องพยายามหนีออกมาให้ได้(อย่าไปคิดบวกว่าจะอยู่ในนี้ได้) ถ้ายังอยู่ในนั้นด้วยเหตุผลผูกมัดใดๆก็ตาม ชีวิตก็จะไม่มีทางเจริญ
Comments