การเงิน

• บางทีเวลาเรามีทุนก้อนใหญ่ ให้แบ่งออกเป็นหลายๆกองเล็กๆ สำหรับการลงทุนแต่ละอย่าง จะดีกว่ารวมเป็นกองใหญ่กองเดียว เพราะ
  • มันจะทำให้เราเห็นความเปลี่ยนแปลงในแต่ละกองได้ง่ายขึ้น เช่นว่า ว่ากองไหนกำไร กองไหนขาดทุน ส่วนไหนเป็นเงินห้ามยุ่ง ส่วนไหนควรทำให้งอกเงย ส่วนไหนควรพักก่อน เพราะขาดทุนมากเกินไป เป็นต้น
  • มันจะไม่ทำให้เราถูกตัวเลขหลอก เช่น เห็นว่าทุนเราเยอะ เลยเทรดหนัก โดยไม่รู้ตัวว่า กำไรที่หาได้กำลังน้อยกว่าการขาดทุน และเงินค่อยๆหมดไปเรื่อยๆแล้ว แต่ถ้าเราทำเป็นกองเล็กๆ เราจะเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน
• ปัญหาตอนนี้ คือ แบ่งเงินไปกองไหนเยอะ กองนั้นก็จะใช้ฟุ่มเฟือย เช่น
  • เอาเงินออกจากกองเทรด Crypto Future จนเงินเหลือน้อย - ก็เทรดในความเสี่ยงน้อย
  • เอาเงินไปใส่ใน Crypto spot เยอะ - ก็เทรดทีนึงเยอะ คลิกไม่กี่คลิก ก็ซื้อ ก็ขาย ก็ขาดทุนเยอะใน 1 วัน
  • เอาเงินไปใส่ใน Forex น้อย - ก็เทรดตามข่าวที่มีแนวโน้มต่อตลาด ได้กำไรนิดๆหน่อยๆ ในแต่ละสัปดาห์(ยังไม่ใส่เยอะ เพราะ ยังต้องปั้นสะสมพอร์ตเอง)
  • เอาเงินไปใส่กองชีวิตประจำวันเยอะ - ก็เริ่มช้อปปิ้งเยอะ เพราะ คิดว่าของมันจำเป็นต้องใช้ เช่น โต๊ะอ่านหนังสือ เพื่อให้อ่านหนังสือได้มีสมาธิ โดยไม่มีปัญหาทางสรีระศาสตร์(Ergonomic) อาหารการกิน ที่มีคุณภาพมากขึ้น เป็นต้น
    • คิดว่าเอาไปใส่กองนี้ดีที่สุดนะ เพราะ มันจะทำให้เราใช้เงินเพื่อพัฒนาชีวิต ไม่ใช้เงินไปกับการพนัน
    • แต่บางทีเห็นของล่อใจ ก็ซื้อเหมือนกัน พอซื้อมาก็ไม่ได้ใช้ ไม่เกิดประโยชน์ เท่ากับขาดทุน ไม่ต่างจากการเทรดเสีย(แม้จะดีกว่าที่ยังขายต่อได้ก็เถอะ)

เทรด Forex

1. The Art of Currency Trading: A Professional’s Guide to the Foreign Exchange Market
   1. https://pdfcoffee.com/qdownload/brent-donnelly-the-art-of-currency-trad…
2. The New Trading for a Living
   1. https://procapital.mohdfaiz.com/books/books-image/mainBook/The%20New%20…
3. Mark Douglas. Trading in the Zone
4. Naked Forex
   1. https://dl.abcbourse.ir/dl/Library/book/Naked_Forex-ebook.pdf

การลงทุน

• The intelligent investor
  • ตำราที่คุณปู่ Warren Buffett แนะนำ
  • "But when I was 11, I picked stocks. I had the whole wrong idea. I thought stocks were things that went up and down and I charted them. I read books on technical analysis. I read everything. And I thought the important thing was to predict what a stock would do and predict the stock market. And then I read Ben Graham and I realized that I was doing it exactly the wrong way when I read the book, The intelligent investor. And from that point I never bought another stock I bought businesses that happen to be publicly traded. But I became an owner of a business. And I did not care whether a stock went up or down the next day or the next week or the next month or the next year. And I didn't have any idea what it would do. I didn't know what the stock market would do, but I knew businesses."
    https://www.facebook.com/reel/899010888198299
• เรื่องการเทรด สิ่งที่จะต้องอ่านเพิ่มคือ
  • ศึกษา Fundamental economy เพื่อให้รู้เกี่ยวกับ ระบบเศรษฐกิจของแต่ละประเทศ กลไกเศรษฐกิจ กลไกค่าเงิน กลไกราคาพื้นฐาน หน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ทั้งในระดับโลก และ แต่ละประเทศ
    • ตำรา Financial Markets & Institutions เขียนโดย Frederic S. Mishkin and Stanley G. Eakins
  • ศึกษา World History ของแต่ละประเทศ ว่าความเป็นมาเป็นอย่างไร มีอะไรเป็นจุดเด่น จุดด้อย
  • ศึกษา ภูมิศาสตร์ ทรัพยากร ดิน แร่ พลังงาน เศรษฐกิจหลัก ของแต่ละประเทศ ว่ามีอะไรเป็นจุดเด่น จุดด้อย
• นอกเหนือจากการเทรด สิ่งที่จะอ่านเพิ่มคือ
  • การลงทุนใน Crypto: the Bitcoin standard, the Fiat standard
  • สาย pure technical analysis
  • ตำราเทรดเล่มอื่นๆที่มีชื่อเสียง(แนะนำใน reddit)

ยังมีการแก้ไขเรื่อยๆ จนกว่าจะเสร็จสมบูรณ์

• Algorithm การเทรด
  • เลือกตลาดที่จะเทรด
  • ค่อยๆไล่ ดูกราฟจาก TF ใหญ่สุด ตีเส้น แนวรับแนวต้าน, Trendline ไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึง TF ที่เล็กสุดที่ยังไม่มี noise
  • ปรับTF เล็กสุดที่ยังไม่มีnoise คือ เห็นแท่งเทียง smooth ไม่มีแท่งเทียน false หรือ sidewayแบบดูทิศทางไม่ออก เยอะ 
    • TF ที่ไม่มี noise จะเป็น TF ที่เล็กที่สุดที่เหมาะสมกับการเทรด และจะทำให้เราเทรด ตามจังหวะเวลาของตลาดนั้นๆได้อย่างเหมาะสม ไม่เร็วไปช้าไป
    • การวิเคราะห์กราฟ โดยลดช่วง sideway เยอะๆลง จะทำให้วิเคราะห์ได้ง่ายขึ้นมาก
  • เมื่อได้จังหวะเข้าซื้อจาก TF หลัก(TF ที่ไม่มี noise) ก็เข้าไปใน TF 1 min แล้วหาจังหวะซื้อ
    • ใช้ risk ไม่เกิน 0.5% ของทุนที่มี โฟกัสที่การป้องกันการขาดทุน มากกว่ากำไรที่จะได้

• การลงทุนในความรู้และการพัฒนาตนเอง ให้ผลลัพธ์ที่ดีเสมอ เป็นการลงทุนที่ให้ผลตอบแทนคุ้มค่า และ แน่นอนที่สุด 
  • การลงทุนรูปแบบอื่นเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน แต่การลงทุนในความรู้ ในการพัฒนาตนเอง ไม่ว่าจะพบเจอความไม่แน่นอนในชีวิตอย่างไร ก็ยังสามารถนำความรู้ ทักษะ กระบวนการคิด ไปใช้แก้ปัญหา สร้างประโยชน์ให้เกิดกับตนเองและผู้อื่น ได้ตลอดและไม่จำกัด
  • การลงทุนรูปแบบอื่น หากขาดทุน อาจจะทำให้เราเสียใจภายหลังได้ แต่การลงทุนในการทำให้ตัวเราเองเก่งขึ้น มีความรู้มากขึ้น พัฒนามากขึ้น ไม่ทำให้เราผิดหวังแน่นอน เราสามารถนำความรู้ไปใช้ประโยชน์ได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม
• แสวงหาและลงทุนใน ความรู้ก่อน หากมีความรู้ เงินก็หาได้ไม่ยาก
• ในกรณีที่จะเอาเงินไปลงทุนกับธุรกิจอย่างอื่น ให้ลงทุนในบริษัทหรือองค์กรที่แสวงหา "ปัญญา" คือ ความก้าวหน้า นวัตกรรม การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ การพัฒนาสิ่งต่างๆบนโลกให้ดีขึ้น ไม่ใช่บริษัทหรือองค์กร ที่มุ่งเน้นแต่การทำธุรกิจ เพราะ นั่นจะเป็นการเติบโตที่มีมูลค่าอย่างแท้จริงและยั่งยืน แล้วเงินลงทุนของเราก็จะเติบโตไปกับเขาได้

ลงทุนระยะยาวได้ แต่อย่าเทรด เพราะเสียเวลาชีวิต เป็นการเอาเวลาชีวิตไปอยู่กับความเสี่ยง ที่ไม่รู้จะสำเร็จหรือไม่

ถ้าเราจะไม่คิดจะเอาเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์สำคัญกับชีวิตแล้วจริงๆ เช่น การพัฒนาตนเองเป็นต้น ประกอบกับ รู้หลักการบริหารความเสี่ยง มีเงินและเวลาเหลือเฟือ จะเทรดก็ไม่ว่า

ที่ว่าเสียเวลามาก เพราะ ต้องเฝ้ากราฟทั้งวัน เพื่อให้ได้จุดเทรดที่ดีที่สุด กำไรสูงสุด แต่การทำอย่างนั้น มันทำให้ เอาเวลาชีวิตไปทำอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์ไม่ได้เลย

ถ้าจะลงทุนระยะยาว จะดูกราฟเพียงวันละครั้งและไม่เฝ้ากราฟ หากวันไหนในสัปดาห์ สินทรัพย์ที่ดูอยู่ มีราคาถูกลง วิเคราะห์แล้ว อยู่ในช่วงเหมาะสมที่จะซื้อ ก็ซื้อเก็บสะสมไว้(ซื้ออย่างเดียว ไม่ขายนะ) โดยจำกัดการซื้อที่ 1 ครั้งต่อสัปดาห์ ในแต่ละสินทรัพย์ เท่านี้ก็จะไม่เสียเวลาชีวิตแล้ว

การแบ่งสัดส่วนเงิน แยกเป็นหลายบัญชี โดยส่วนตัว จะแบ่งประมาณนี้ 

1.เงินต้องใช้

เริ่มแรกจะคำนวณเงินที่ต้องใช้จริงๆในชีวิตก่อน โดยแบ่งเป็นส่วนปัจจุบัน และอนาคต

• เงินในบัญชีแรก เป็นส่วนที่ต้องใช้ในปัจจุบัน ซึ่งจะแบ่งไว้สำหรับใช้ในระยะสั้น 6 เดือน หรือ กี่เดือนก็แล้วแต่ เอาไว้ใช้สำหรับค่าครองชีพพื้นฐาน ที่จะสามารถประหยัดได้มากที่สุด จะไม่คิดเผื่อความสบาย คิดเฉพาะที่จะสามารถอยู่ได้ อย่างประหยัดมากที่สุด (minimum rate ที่สุด) เช่น ค่ากินอาหารที่ประหยัดที่สุด โดยได้สารอาหารครบถ้วน โดยใช้จ่ายน้อยสุด ค่าเดินทางที่น้อยที่สุด ค่าเช่าหอพัก ค่าน้ำ ค่าไฟ เป็นต้น จะไม่รวมเผื่อซื้อของอื่นๆ หรือ การใช้จ่ายเพื่อความสุข-ความสบาย (ซึ่งจะไปคิดกับเงินอีกส่วน)
  • เคยแบ่งแบบคิดเผื่อ การใช้จ่ายปัจจัยพื้นฐาน ที่เผื่อความสบายเข้าไปด้วย แบบไม่ต้องประหยัดมาก ผลคือ ก็ยังคง พยายามประหยัดค่าครองชีพ แต่เอาเงินส่วนที่เหลือ ไปฟุ่มเฟือยกับสิ่งอื่นอยู่ดี โดยที่เหตุผลก็ยังดูดีอยู่ ด้วยความรู้สึกว่า "ก็เป็นเงินที่แบ่งไว้อยู่แล้วหนิ ก็ใช้ให้เต็มที่ในอัตราที่แบ่งไว้คงไม่เป็นไร" แต่ถ้าเกิดเราคำนวณเงินที่ต้องใช้ มากเกินไปล่ะ ซึ่งอนาคตเป็นสิ่งที่คำนวณไม่ได้จริงอยู่แล้วด้วย ว่าเราจะต้องเผื่อเงิน ซื้อของ หรือ สิ่งฟุ่มเฟือยอื่นๆเท่าไหร่ ก็อาจกลายเป็นสูญเงินในปัจจุบันอย่างมาก ที่อาจส่งผลกระทบต่ออนาคต โดยที่ยังเข้าใจผิดว่าตนเองก็ยังประหยัดอยู่ ก็ได้นะ จึงเป็นวิธีที่ไม่ถูกต้อง ไม่เหมาะสม และ ขาดความยืดหยุ่นมากๆ
• เงินในบัญชีต่อมา จะเป็นเงินที่เก็บไว้ใช้ ในอนาคตที่ต้องจ่ายแน่ๆ ในระยะยาว เช่น ค่าเทอมทั้งหมด จนจบการศึกษา, ค่าหอพักในช่วงที่เรียน, ค่าอุปกรณ์การเรียน, ค่าอาหาร, ค่าเดินทาง เป็นต้น โดยคิดเผื่อไว้เยอะๆก่อนเลย เพราะ จะเป็นส่วนที่ต้องเก็บไว้ประกันอนาคตจริงๆ ห้ามไปยุ่ง

2. เงินเหลือเก็บ

ต่อมา เงินส่วนที่เหลือ จากการคำนวณขั้นต่ำในข้อแรก จะเป็นเงินเหลือเก็บ ที่จะใช้ กรณีฉุกเฉินหรือเมื่อจำเป็นต้องใช้ ที่อยู่นอกเหนือจากการคำนวณในข้อแรก รวมถึงการลงทุนต่างๆ โดยจะเก็บเป็นบัญชีรวมกัน เพื่อให้รู้ว่ามีความยืดหยุ่นทางการเงินหลงเหลือมากน้อยเพียงใด ในการจะใช้ต้องผ่านการพิจารณาตามหลักการใช้เงิน-ไม่ใช้เงิน ที่เคยกล่าวไป

•  โดยแบ่งได้อีก 3 ส่วนหลัก (สัดส่วนอาจแตกต่างไป ตามเงินเหลือเก็บที่มี และ รูปแบบชีวิตแต่ละคนนะ)
  • 20% เงินใช้เพื่อความสุขสบาย
  • 50% ควรเก็บไว้ ใช้ประโยชน์ในยามจำเป็น หรือ เวลาฉุกเฉิน
  • 30% ลงทุนระยะยาว

โดยส่วนตัว เมื่อคำนวณเงินต้องใช้ในส่วนแรกแล้ว แทบไม่มีเงินเหลือเก็บในส่วนหลังนี้เลย เอาจริงๆ คือไม่มีเหลือมาส่วนนี้เลยด้วยซ้ำ!! แสดงว่า ตอนนี้การเงินของเรามีปัญหาจริงๆแล้ว ขนาดคำนวณค่าครองชีพแบบต่ำสุดยังไม่พอเลย ตอนนี้ก็คงต้อง งดช๊อปปิ้งออนไลน์ งดเที่ยว แล้วล่ะ

หลักๆ คือ มีความจำเป็นว่า ต้องใช้จริงๆ ณ ขณะนั้นๆจึงจะซื้อ ซึ่งสามารถขยายรายละเอียดได้ดังนี้

ใช้เงินก็ต่อเมื่อ

• เกิดปัญหาในชีวิต การทำงาน ต้องแก้ไข หรือปรับปรุง จำเป็นต้องใช้สิ่งนั้นๆ จริงๆ ณ เวลานั้นๆ ถ้าไม่ใช้งานจะเกิดความผิดพลาด เกิดความเสียหาย หรือกระทั่ง เกิดความขาดทุนแทน
• คำนวณแล้วว่า หากมีของชิ้นนั้นแล้ว สามารถทำประโยชน์ได้มากกว่า ต้นทุนที่เสียไป รวมถึงการขาดทุน จากการนำมาทนแทนของเดิมที่มีอยู่(ต้นทุนของ ของชิ้นเดิม กลายเป็นทุนสูญเปล่า) ซึ่งโดยปกติ ถ้าจะถือว่าคุ้มค่า ของชิ้นใหม่ ต้องมีประสิทธิภาพต่อราคา อย่างน้อย 3 เท่า จากของชิ้นเดิม ถึงจะคุ้มค่า เพราะ จำนวนเงินที่เราต้องจ่ายไป ไม่ใช่แค่เท่ากับราคาของชิ้นใหม่ที่ซื้อ แต่ต้องรวมถึงราคาของชิ้นเดิมที่เรามีอยู่ ที่อาจจะสูญเปล่า จากการไม่ถูกใช้ประโยชน์ไปด้วย ซึ่งถ้าประสิทธิภาพต่อราคา ดีไม่ถึง 3 เท่าของ ของเดิม ไม่ควรซื้อ

อย่าใช้เงินเพราะ

• อยากลอง ทั้งๆที่ชีวิตยังไม่ได้มีปัญหาอะไร (จะลงเอยด้วยการซื้อมาเกินความจำเป็น) หรือทั้งๆที่อุปกรณ์ที่มีอยู่ก็เพียงพอเหมาะสมไม่ได้ติดขัด ใช้งานได้อย่างลื่นไหลอยู่แล้ว
  • ทั้งนี้ชีวิตเราอาจจะมีปัญหา แต่เรายังไม่รู้ว่าเรามีปัญหาอะไรก็ได้ แต่อย่างไรก็ยังไม่ควรใช้จ่ายเงิน เพราะ อยากลองอยู่ดี ควรหาความรู้ก่อน เพราะความไม่รู้ต่างหากคือปัญหา การใช้เงินทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจ มักจะทำให้เสียเงินสูญเปล่าอยู่ดี
• ภาพลักษณ์ เพราะ มันขึ้นอยู่กับคำวิจารณ์ คนอื่นล้วนๆ บางทีเราใช้ของแพง คนอาจจะมองว่าเราเป็นพวกไม่รู้คุณค่าของเงิน ไม่ได้ชื่นชมเรา หรือใช้ของไม่แพง คนก็อาจจะมองว่าเรามีความประหยัดก็ได้ ดังนั้น อย่าใช้เงินหรือไม่ใช้เงิน เพราะ ความกังวลกับเสียงของคนรอบข้าง ซึ่งไม่ยั่งยืน คำนึงถึงสิ่งที่จะอยู่กับเราไปตลอดดีกว่า
• ซื้อเผื่อ อนาคต ทั้งๆที่ยังไม่ต้องใช้ในขณะนั้น เพราะ อนาคตเราอาจจะ ไม่ต้องใช้จริงๆอย่างที่คิดไว้ก็ได้ หากเราไม่ได้ใช้จริงๆ ก็จะสูญเงินเปล่า และอาจขายต่อยากด้วย หากไป ซื้อ ณ เวลาที่จำเป็นต้องใช้จริงๆ อาจได้รุ่นใหม่กว่า ประสิทธิภาพดีกว่าในราคาเท่ากัน หรือ รุ่นเดิมในราคาถูกลง โปรโมชั่นดีกว่า มีตัวเลือกที่หลากหลายขึ้น และ คุ้มค่าที่สุด ณ เวลานั้นๆมากกว่า อีกด้วย
• โปรโมชั่น ลดราคา หรือ ราคาถูก เพราะ แม้ว่าจะมีโปรฯลดราคา แต่สิ่งเหล่านี้ มันมีใหม่เรื่อยๆอยู่แล้ว เป็นเพียงการส่งเสริมการขาย อย่าซื้อด้วยเหตุผลนี้เป็นอันขาด จะซื้อก็ต่อเมื่อเหตุผลข้ออื่นๆผ่านทุกข้อด้วยเท่านั้น(เคยเห็นสินค้าบางยี่ห้อ บางร้าน มีโปรฯลดราคา ทุกเดือนเลย คนที่ไม่รู้ก็ซื้อเอาๆ ทั้งๆที่ตัวเองไม่จำเป็นต้องใช้)
• ของเดิมยังใช้งานได้ดีอยู่ ถ้าของใหม่ไม่ได้ดีกว่าของเดิม หรือ มีประสิทธิภาพต่อราคา ไม่ได้ดีกว่าอย่างน้อย 3 เท่าขึ้นไป จะไม่ซื้อใหม่ เพราะ ต้องบวกต้นทุนของเดิมที่จะสูญเปล่า จากการถูกแทนที่ เข้าไปคำนวน เป็นต้นทุนแท้จริงด้วย ทั้งนี้จะคิดโดยใช้ประสิทธิภาพต่อราคา ไม่ใช่แค่มุมมองด้านประสิทธิภาพอย่างเดียวนะ เพราะ หากประสิทธิภาพเป็น 3 เท่าจริง แต่ราคาก็เกือบ 3 เท่าเช่นกัน อันนี้ก็แสดงว่าไม่ได้มีอะไรที่คุ้มค่ามากขึ้นแต่อย่างใด
  • กำหนดให้เกณฑ์ความคุ้มค่า ของ ประสิทธิภาพต่อราคา อยู่ที่ 3 เท่า เพราะ เคยกำหนดไว้ที่ 2 เท่า แล้วรู้สึกว่าของเดิมก็ยังไม่ทันเก่า หรือมีปัญหาเท่าไหร่ ก็กลายเป็นความรู้สึกฟุ่มเฟือยเกินไป
• เกินสัดส่วนเงินสำรองฉุกเฉินที่เรามี(ใช้เงินเกินฐานะ) เพราะ มันจะมีความเสี่ยงสูง หากว่าเราทุ่มเงินลงไปกับสิ่งๆหนึ่ง ซึ่งแม้มันจะดีจริงๆ ผ่านเกณฑ์ทุกข้อที่กล่าวมา แต่ถ้ามันราคาสูง จนต้องไปเอาเงินส่วนหนึ่ง จากเงินเก็บสำรองมาใช้ ซึ่งเป็นเงินที่จำเป็นต้องเก็บไว้ สำหรับแผนการณ์ในอนาคต หรือ สำรองไว้กรณีมีค่าใช้จ่ายฉุกเฉิน เช่น เจ็บป่วย ของเสียหายต้องซ่อม/ซื้อทดแทน เป็นต้น ก็ห้ามซื้อเป็นอันขาด

พึงระลึกไว้เสมอว่า เงินจะมีพลังมากขึ้น ก็ต่อเมื่อ รวบรวมสะสมเป็นจำนวนมากๆ และจะมีประโยชน์ที่สุด หากได้ใช้เงินให้เป็นประโยชน์ เมื่อมีเหตุจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ รวมถึงในยามคับขัน แต่ขณะเดียวกัน หากเก็บอย่างเดียว ไม่รู้จักนำมาพัฒนาชีวิตตนเองเลย หรือ ไม่ทำให้ชีวิตมีความสุขมากขึ้น การมีเงินก็ไม่ทำให้เกิดประโยชน์กับชีวิตเช่นกัน