ตั้งเป้าหมายเพื่อผู้อื่น จะมอบพลังให้เราอย่างไร้ขีดจำกัด

ตั้งเป้าหมายในการทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น หรือ มวลมนุษยชาติ โดยไม่ได้ทำเพื่อประโยชน์ตนเอง(เช่น หวังทรัพย์​มากๆ หวังเป็นที่รู้จักหรือเป็นที่ยอมรับ) จะทำให้เรามีพลังใจในการพัฒนาตนเองอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ยิ่งตั้งเป้าหมายเป็นประโยชน์วงกว้างมากเท่าไหร่ พลังใจก็จะมากตามกันไปด้วย แม้ร่างกายจะเหนื่อยแต่ก็สามารถทำต่อไปได้เรื่อยๆ เหมือนจิตใต้สำนึกได้เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางอันยาวนาน ที่มีเป้าหมายไม่สิ้นสุดไว้ให้แล้ว

การเดินทางนี้จะไม่ได้สนุกแบบฉาบฉวย แบบการพักผ่อนหลังเลิกงานไปวันๆแบบไร้ความหมาย แต่จะทำให้เรามีความภาคภูมิใจในทุกๆวัน

เป้าหมายสามารถตั้งกว้างๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุดได้ แต่ขอให้เป็นเป้าหมายเพื่อปวงชน เช่น อยากหาความรู้ให้ได้เยอะๆ และใช้ความรู้ใดๆที่มีทุกอย่าง ทำประโยชน์ให้กับมนุษยชาติ เป็นต้น การมีแนวคิดกว้างๆแบบนี้ จะทำให้ในแต่ละวัน เหมือนเราได้ทำสำเร็จในทุกๆวัน โดยที่แม้เป้าหมายจะไม่มีที่สิ้นสุด แต่จะถูกเติมเต็มการพัฒนาไปเรื่อยๆ และมีพลังใจในการทำมากขึ้นๆ

อย่าตั้งเป้าหมายแบบเป็นรูปธรรม ที่กำหนดความสำเร็จชัดเจน เพราะ หากไม่สำเร็จ เราก็อาจหมดพลังใจในการทำต่อไป การทำประโยชน์ อาจไม่ได้มีจุดสิ้นสุด หรือรูปธรรมใดๆที่จับต้องได้ มีเพียงรางวัลเป็นพลังใจและความอิ่มใจลึกๆ

แนวคิดนี้ได้แรงบันดาลใจจาก พระราชดำรัสของ สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก
“ขอให้ถือผลประโยชน์ส่วนตัวเปนที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษยเปนกิจที่หนึ่ง ลาภ ทรัพย์และเกียรติยศจะตกมาแก่ท่านเอง ถ้าท่านทรงธรรมะแห่งอาชีพย์ไว้ให้บริสุทธิ”

Note: ส่วนตัวพบวิธีนี้ตอนเรียนมหาลัย โดยตั้งใจที่จะอ่านหนังสือเยอะๆ เพื่อเอาความรู้มาทำประโยชน์ให้กับมนุษยชาติ ผลคือ อ่านหนังสือได้เรื่อยๆ มีพลังใจในการพัฒนาตนเองเรื่อยๆ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย และไม่ได้ต้องการความสุขฉาบฉวยหรือสิ่งบันเทิงใดๆ แต่จิตใจกลับมั่นคง สงบ อิ่มใจ ภูมิใจลึกๆ ตลอดเวลา